In memoriam Dries Blaauw

22 december 2014

Op 10 december jongstleden is op 81-jarige leeftijd Dries Blaauw na een langdurig ziekbed overleden. Dries Blaauw was een judoka in hart en nieren, niet alleen op de mat maar ook daarbuiten. In de vijftiger jaren begon hij met judo bij Tonnie Wagenaar, maar stapte later over naar de Tung Jen. In 1960 richtte hij in Amsterdam de Judoclub Osdorp op en enkele jaren later de Judoclub Slotervaart.
Na zijn verhuizing naar Uithoorn stichtte hij daar de Budoclub Uithoorn. Dries Blaauw was niet alleen een begaafd judoleraar maar fungeerde vele jaren ook als scheidsrechter, terwijl hij bovendien een groot aantal jaren bondsraadslid is geweest voor het district Noord-Holland. Hij heeft vele judoka opgeleid voor dangraden, waaronder zijn eigen zoons André en Edwin, die later in zijn voetsporen traden en ook de opleiding voor judoleraar hebben gevolgd. Voor zijn verdiensten voor het judo werd hij door de JBN onderscheiden als bondsridder met het gouden ereteken.
In 1963, 7 jaar oud, startte ik met judo. Inderdaad, bij Judoclub Osdorp met als eerste judoleraar Dries Blaauw. En ook al was ik klein, discipline stond voorop. Toen hij jaren later Judoclub Slotervaart startte, kwam ik elke donderdag om ook daar de judolessen te volgen. Ik kwam hem nog regelmatig tegen bij jeugdwedstrijden en altijd kwam onze judogeschiedenis weer ter sprake: In de winter lag de sneeuw soms op de mat, de ‘zachte’ matten die wij nu gebruiken waren toen rieten matten met een zeil er over, judoka’s die hoog over de schouder gingen stootten hun voeten tegen de balken en bij de jaarlijkse clubkampioenschappen was de zolder bomvol. Enkele jaren geleden kwam hij nog aanzetten met mijn ‘graduatiekaart’. Ik was er niet weg te slaan.Dries Blaauw

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie